Τα πολλά πρόσωπα της βίας στα Ιδρύματα

Μόλις 3 μήνες μετά την επιστροφή μας στις Σχολές, μετά από ενάμιση χρόνο απουσίας από τα φοιτητικά έδρανα, θα περίμενε κανείς ότι η πολύμηνη απουσία μας από τις Σχολές θα συνεισέφερε στο να κατανοήσουμε & να ξεπεράσουμε επιτέλους τα προβλήματα που ταλανίζουν χρόνια τώρα το Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Ωστόσο, μέσα σε λίγες μόνο ημέρες γίναμε ξανά μάρτυρες ακραίων φαινομένων με ξυλοδαρμούς καθηγητών και φοιτητών, βανδαλισμούς ακαδημαϊκών χώρων, ένοπλες ληστείες και οργανωμένες πάνοπλες αστυνομικές επιχειρήσεις μέσα σε αμφιθέατρα και χώρους των Ιδρυμάτων. Παράλληλα, οι δυσάρεστες πληροφορίες που έρχονται μέρα με τη μέρα στο φως για πληθώρα καθηγητών καταδεικνύουν ότι για άλλη μια φορά απουσιάζουν ουσιαστικές διοικητικές αποφάσεις, οι οποίες θα προστάτευαν την ακαδημαϊκή κοινότητα από καθηγητικές αυθαιρεσίες οι οποίες με τη σειρά τους οδηγούν σε εντάσεις και προπηλακισμούς σε δημόσια θέα από κάποιους αυτεπάγγελτους δικαστές που δρουν μέσα στους χώρους των ιδρυμάτων. Έτσι, για την ώρα αρκούμαστε στη δημόσια κατακραυγή και την καταδίκη τέτοιων περιστατικών σε κείμενα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γεγονός που συμβάλλει μεν στην ανάδειξή τους, όμως όλο αυτό είναι τελικά ανυποστήρικτο από πράξεις ουσίας.

Η πραγματικότητα είναι όμως, ότι όλα αυτά δεν έσκασαν σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά φέρνουν ξανά στη μνήμη φαινόμενα εγκληματικότητας και ακραίας κρατικής καταστολής που είχαν πάλι λάβει χώρα στην ΑΣΟΕΕ, το ΑΠΘ, το ΕΜΠ και άλλα ιδρύματα της χώρας, από το καλοκαίρι του ’19 όταν και η Νέα Δημοκρατία έγινε κυβέρνηση και μέχρι το Μάρτιο του ’20, ακριβώς λίγο πριν την αναστολή της δια ζώσης λειτουργίας των Ιδρυμάτων λόγω κορονοϊού. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ δεν μπορούμε παρά να καταδικάσουμε όλα αυτά τα φαινόμενα, τα οποία αυτονόητα δεν έχουν χώρο σε σύγχρονα πανεπιστημιακά, εκπαιδευτικά, ερευνητικά Ιδρύματα, αφού διαταράσσουν την ακαδημαϊκή καθημερινότητα και πλήττουν σοβαρά την σωματική ακεραιότητα και την ψυχική υγεία όσων παρευρίσκονται στους Πανεπιστημιακούς χώρους.

Τα Πανεπιστήμια οφείλουν να αποτελούν χώρους ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών μεταξύ των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας και ανεξάρτητης έρευνας και γι’ αυτό το λόγο, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ έχουμε διαχρονικά υπερασπιστεί την πραγματική υπόσταση του ακαδημαϊκού ασύλου, δίχως να κλείνουμε τα μάτια στα φαινόμενα εγκληματικότητας, καταστολής και βίας που εμφανίζονται ακόμα και σήμερα. Σε αντίπερα όχθη, είδαμε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να απαξιώνει από την πρώτη στιγμή το ακαδημαϊκό άσυλο, παρουσιάζοντάς το προεκλογικά ως το κύριο πρόβλημα στο οποίο οφείλεται η εγκληματικότητα εντός των πανεπιστημίων και να προχωρά στην ψήφιση ενός προβληματικού και άκρως γραφειοκρατικού νόμου για την κατάργησή του, για τον οποίο είχαμε από τότε τοποθετηθεί εκτενώς. Είναι προφανές ότι η πολυδιαφημιζόμενη επαναφορά της τάξης και της κανονικότητας έμεινε ως ένα προεκλογικό σύνθημα και τίποτα παραπάνω, κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα, ακριβώς επειδή όλα τα άνωθεν φαινόμενα δεν περιορίστηκαν ούτε στον μικρότερο βαθμό. Η κατάργηση του ασύλου λοιπόν, αποτέλεσε επί της ουσίας έναν λαϊκίστικο επικοινωνιακό τρόπο για την ικανοποίηση του εκλογικού ακροατηρίου της σημερινής κυβέρνησης.

Τροφή στο παραπάνω αφήγημα όμως έδινε διαχρονικά και η στάση ορισμένων δυνάμεων μέσα στα Ιδρύματα, οι οποίες με τις τοποθετήσεις τους περί ενός ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος ήθελαν τους φοιτητές σε ρόλο σερίφηδων, αγνοώντας ότι η φύλαξη και η περιφρούρηση του χώρου του Ιδρύματος δε νοείται με κανένα τρόπο να αποτελέσει αρμοδιότητά τους. Η πραγματικότητα είναι ότι μπροστά σε τόσες περιπτώσεις οργανωμένων και μη εγκλημάτων εις βάρος φοιτητών, εργαστηρίων ή οτιδήποτε άλλο, οι οποίες σημειώνονται όλο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό, το αυτοαποκαλούμενο ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα έλαμψε δια της απουσίας του. Γιατί αυτό είναι και το λογικό, άλλωστε. Γιατί το φοιτητικό σώμα οφείλει να προασπίζεται το ακαδημαϊκό άσυλο, και όχι να επιστρατεύεται αναλαμβάνοντας τον ρόλο του φύλακα.

Οι ίδιες δυνάμεις και φωνές είναι αυτές που αρνούνται κατηγορηματικά να αναγνωρίσουν, πόσο μάλλον να καταγγείλουν, οποιοδήποτε φαινόμενο εγκληματικότητας διαδραματίζεται εντός των πανεπιστημίων. Αυτή η εμμονή τους να καταδικάζουν μονάχα την εφαρμογή του νόμου σε περιπτώσεις αξιόποινων πράξεων καθιστά τους φοιτητικούς συλλόγους δεκανίκι και σιγοντάρει όλα τα προαναφερθέντα παραβατικά στοιχεία. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι με την εν λόγω στάση τους έριξαν και συνεχίζουν να ρίχνουν νερό στο μύλο της Δεξιάς, καθώς από αυτήν ακριβώς τη στάση επωφελήθηκε σε μεγάλο βαθμό η λαϊκίστικη αφήγηση ότι η κατάργηση του ασύλου θα οδηγούσε στην εξάλειψη της εγκληματικότητας. Πατώντας πάνω σε αυτή, η Νέα Δημοκρατία έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο εξαπολύοντας επιθέσεις προς πάσα κατεύθυνση, ψηφίζοντας αντιλαϊκά νομοσχέδια και ποινικοποιώντας τις διαδηλώσεις ενώ ταυτοχρόνως αποσιωπάει οποιαδήποτε κριτική και καταστέλλει βίαια οποιαδήποτε μορφή αντίστασης.

Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, με γνώμονα το συμφέρον των φοιτητών διαχρονικά τασσόμαστε κατά οποιασδήποτε μορφής βίας από όπου κι αν αυτή προέρχεται, δίχως να εθελοτυφλούμε. Η διασφάλιση της σωματικής ακεραιότητας και της αξιοπρέπειας των φοιτητών, έναντι σε οποιονδήποτε καταχράται την εξουσία που έχει λάβει, είτε πρόκειται για αστυνομικό, είτε για καθηγητή είτε για εξωπανεπιστημιακό, αποτελεί προτεραιότητά μας και για αυτή θα παλέψουμε. Η απομόνωση και η εξάλειψη όλων των παραπάνω θα έρθει μόνο όταν παραμερίσουμε τις όποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες, αναγνωρίζοντας την ρίζα του προβλήματος, και σύσσωμη η ακαδημαϊκή κοινότητα να δράσουμε ουσιαστικά προς όφελος μας. Γιατί σε αυτή την προσπάθεια δεν πρέπει να λείπει κανένας.

Νομοσχέδιο για την Παιδεία: Εκτεταμένη επίθεση αυταρχισμού από την κυβέρνηση

Από την προεκλογική κιόλας περίοδο των εθνικών εκλογών του 2019, η Νέα Δημοκρατία έκανε ξεκάθαρη την βούλησή της για παρεμβάσεις στον χώρο της Παιδείας και ειδικότερα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, αναφορικά με την επίλυση των παθογενειών αυτής. Αν και αποτελεί κοινή παραδοχή πως η συνεχής μείωση των πόρων που δίδονται για την Ανώτερη Εκπαίδευση, καθώς και η υποστελέχωση κάθε ιδρυματικής εγκατάστασης και υπηρεσίας, βυθίζουν τα Πανεπιστήμια σε μια άνευ προηγουμένου κρίση, η σημερινή κυβέρνηση συνεισφέρει στον περαιτέρω μαρασμό των Ιδρυμάτων με την ακόμα μεγαλύτερη υποχρηματοδότηση και τις ρυθμιστικές διατάξεις που προωθεί. Ενώ κυβέρνηση και αντιπολίτευση προβάλλουν ρητορικές για την ικανοποίηση του πολιτικού τους ακροατηρίου, ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, με μοναδικό μας στόχο τo να ακουστούν οι φωνές όλων των προοδευτικών φοιτητών, δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε παραθέτοντας τις ενστάσεις μας, με υπευθυνότητα και με βαθιά κατανόηση των προβλημάτων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, τις νομοθετικές ρυθμίσεις για την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και την αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος. Όπως άλλωστε κάνουμε σε κάθε νομοθετική παρέμβαση που αφορά τα Πανεπιστήμια.

Όρια φοίτησης και διαγραφές φοιτητών

Σε μια πρωτοφανή περίοδο κατά την οποία η κοινωνική δραστηριότητα έχει παγώσει και η καθημερινότητα των  ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευση, όπως την είχαμε γνωρίσει, δεν υφίσταται, η Νέα Δημοκρατία, έναν χρόνο μετά την πρώτη εμφάνισή του, επαναφέρει στο προσκήνιο το μέτρο για θέσπιση ορίου φοίτησης και διαγραφές φοιτητών. Σε συνέχεια των πρωτόγνωρων διατάξεων που παρουσιάστηκαν βεβιασμένα από την Ν. Κεραμέως αναφορικά με τα ιδιωτικά κολλέγια και την ιδιάζουσας σημασίας πριμοδότηση αυτών, το Υπουργείο Παιδείας έρχεται να πολεμήσει ακόμα περισσότερο τα δημόσια Πανεπιστήμια, ιδιαίτερα τώρα που οι φοιτητικοί σύλλογοι και η δράση τους έχει σιγήσει στο πλαίσιο της διασφάλισης της δημόσιας υγείας. Πιο συγκεκριμένα, η Κυβέρνηση προωθεί την θέσπιση του ορίου ν+ν/2 έτη φοίτησης, ρύθμιση που επιβάλλει την ολοκλήρωση των σπουδών έως 6 έτη για σχολές 4ετούς φοίτησης, ενώ ν+3 για σχολές 5ετούς και 6ετούς φοίτησης, όπως αυτές του ιδρύματος μας.

Προασπίζοντας το δικαίωμα στη Δημόσια και Δωρεάν παιδεία, τασσόμαστε κατά του μέτρου της διαγραφής οποιουδήποτε φοιτητή μετά το πέρας των αντίστοιχων ετών φοίτησης, όπως ορίζει το υπ. Παιδείας. Η διαφωνία μας αυτή εκπορεύεται και από το γεγονός πως η λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος δεν καθιστά τους φοιτητές αυτόνομους και αυτάρκεις ώστε να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των σχολών τους εντός των προβλεπόμενων χρονικών πλαισίων. Δεδομένης της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας,

·       θεωρούμε αναγκαίο το περιθώριο ευελιξίας σε  περιπτώσεις φοιτητών που αδυνατούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους εντός του θεσμοθετημένου ορίου, λαμβάνοντας, επιπλέον, υπόψη πως τόσο τα απαρχαιωμένα και απαιτητικά προγράμματα σπουδών, όσο και οι προβληματικές μέθοδοι διδασκαλίας, έχουν οδηγήσει σε μέσους όρους χρόνου αποφοίτησης που υπερβαίνει τα  αντίστοιχα χρονικά όρια.

Αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες των φοιτητών διαχρονικά, στεκόμαστε απέναντι στις πολιτικές που στοχοποιούν την φοιτητική κοινότητα δίχως ίχνος ευελιξίας εν μέσω περιόδου οικονομικής, ανθρωπιστικής και υγειονομικής κρίσης. Αλλαγές σαν αυτή στην πραγματικότητα εξυπηρετούν το επικοινωνιακό αφήγημα της κυβέρνησης πως δήθεν «ανίκανοι φοιτητές που καπηλεύονται τις ελευθερίες που παρέχονται από το κράτος παρεμποδίζουν την εξέλιξη των ιδρυμάτων».  Ενόσω αναγνωρίζουμε την ανάγκη για ανταγωνιστικότητα των ιδρυμάτων και όσο το δυνατόν υψηλότερη κατάταξη αυτών στους παγκόσμιους χάρτες,

·       η καθιέρωση μιας τέτοιας διάταξης στο βωμό των rankings πλήττει την πανεπιστημιακή κοινότητα, μη συνδράμοντας ουσιωδώς στο επιστημονικό έργο των Ιδρυμάτων. Εξάλλου, η πραγματικότητα την οποία βιώνουμε διαχρονικά εντός των σχολών μας αποδεικνύει κατ’ επανάληψη ότι παρά την ύπαρξη αξιόλογων φοιτητών και προσωπικού, η ανέλιξη των Ιδρυμάτων παρακωλύεται από την προφανή υποχρηματοδότηση, την υποστελέχωση των Ιδρυμάτων και ένα φτωχό και στενά γραφειοκρατικό νομικό πλαίσιο.

Θεωρούμε υψίστης σημασίας την επαναφορά του κύρους και της ορθής λειτουργίας των Ελληνικών Πανεπιστημίων, καθώς οι λανθασμένοι πολιτικοί και οικονομικοί χειρισμοί έχουν οδηγήσει τα ιδρύματα, και ειδικά το Πολυτεχνείο, σε τέλμα. Καλούμε την Νέα Δημοκρατία να παραμερίσει την πολιτική εντυπώσεων που διαχρονικά ακολουθεί σχετικά με την Παιδεία, αγνοώντας την φοιτητική κοινότητα, και να αναγνωρίσει τα πραγματικά προβλήματα των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.  Στο σημείο αυτό, αξίζει να αναφέρουμε πως αντιλαμβανόμενοι το πραγματικό νόημα της έννοιας της δωρεάν παιδείας, η οποία στηρίζεται στο κοινωνικό κράτος πρόνοιας και στο ανταποδοτικό φορολογικό σύστημα, καλύπτοντας τις βασικές ανάγκες ενός φοιτητή, όπως το πάσο, η σίτιση, η στέγαση, θεωρούμε δίκαια την παύση των φοιτητικών παροχών και μόνο μετά τη συμπλήρωση της προβλεπόμενης διάρκειας φοίτησης, όπως ορθώς συμβαίνει έως σήμερα. Η διατήρηση του δικαιώματος των φοιτητών που υπερβαίνουν το χρονικό όριο να αποκτήσουν τον τίτλο σπουδών τους δεν επιβαρύνει σε καμία περίπτωση τον προϋπολογισμό του Ιδρύματος, διασφαλίζοντας τον σεβασμό και την αποφυγή κατάχρησης δικαιωμάτων και παροχών του κράτους.

Παράλληλα, κινούμενοι στα πλαίσια του αλληλοσεβασμού και της αξιοκρατικής απολαβής των παροχών του κράτους πρόνοιας, θεωρούμε αναγκαία την ελάχιστη ένδειξη ενδιαφέροντας από τους φοιτητές προς απολαβή των τίτλων σπουδών, με στοιχειώδη παρουσία στα ακαδημαϊκά δρώμενα της σχολής, μέσω της εγγραφής τους στα εξάμηνα και της συμμετοχής τους στις εξεταστικές διαδικασίες. Στο σημείο αυτό, επισημαίνουμε την δυνατότητα που έχουν όλοι φοιτητές, ανεξαρτήτως έτους, να διακόψουν τις σπουδές τους, εφόσον τη προκειμένη χρονική περίοδο δεν είναι σε θέση να τις συνεχίσουν.

·       Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στη διεύρυνση της ευελιξίας του θεσμού της «αναστολής σπουδών», έτσι ώστε οι φοιτητές οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα για την συνέχιση των σπουδών τους, να μπορούν να κάνουν χρήση αυτού του θεσμού, για όποιο και όσο χρονικό διάστημα επιθυμούν. Η επιλογή αυτή ενδείκνυται για το σύνολο των φοιτητών σε περιπτώσεις είτε βραχυπρόθεσμης είτε μακροπρόθεσμης απουσίας. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται στους φοιτητές που κωλύονται αλλά επιθυμούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους η δυνατότητα απόκτησης του πτυχίου τους, χωρίς τον κίνδυνο διαγραφής, ενώ παράλληλα επιτυγχάνεται η ομαλότερη λειτουργία των Ιδρυμάτων.

Η κίνηση της Κυβέρνησης να προβεί στην θέσπιση ορίου φοίτησης και κατ’ επέκταση σε διαγραφές φοιτητών, δίχως ίχνος ευελιξίας, μας βρίσκει απέναντι, ιδιαίτερα σε περίοδο που τόσο η εκπαιδευτική διαδικασία όσο και η ευρύτερη ανθρώπινη υπόσταση δοκιμάζονται από την αποτυχία αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού.

 

 

Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

Σε μία ακόμα κίνηση εντυπώσεων και όχι ουσίας, η κυβέρνηση επαναφέρει την βάση των 10.000 μορίων ως απαραίτητη για να μπορέσει κάποιος μαθητής να εισαχθεί σε οποιaδήποτε σχολή. Μία τέτοια ρύθμιση δεν έχει καμία λογική υπόσταση, αλλά ωθεί τους μαθητές είτε στην παραπαιδεία, είτε στην ιδιωτική εκπαίδευση, αφού ο όρος "δημόσια και δωρεάν" διαρκώς ξεθωριάζει.

Αρχικά, πρέπει να τονίσουμε ότι οι βάσεις της κάθε σχολής κάθε χρόνο έρχονται ως αποτέλεσμα της ζήτησης που έχει αυτή η σχολή από τους ίδιους τους μαθητές. Το ενδιαφέρον επί του αντικειμένου και η γεωγραφική θέση της σχολής, σε συνδυασμό με την επαγγελματική αποκατάσταση του εκάστοτε γνωστικού αντικειμένου που προσφέρει το Ίδρυμα, είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες οι οποίοι θα καθορίσουν την ζήτηση των σχολών αυτών και συνεπώς και το ύψος των βάσεων τους. Θέτοντας ένα τέτοιο πλαφόν για την ευκαιρία εισαγωγής σε κάποια σχολή, όχι μόνο οδηγούνται μαθητές εκτός Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, αλλά τους στρέφει προς την Ιδιωτική, ενώ σε κάθε περίπτωση ενισχύεται η παραπαιδεία για την προετοιμασία των μαθητών για τις Πανελλήνιες εξετάσεις.

Επιπρόσθετα, οι μαθητές που θα γράψουν κάτω από 10.000 μόρια και θα μείνουν εκτός Πανεπιστημίων, θα αφήσουν κενές θέσεις σε Ιδρύματα με τα γνωστικά αντικείμενα που δεν είναι ήδη τόσο διαδεδομένα ή φαινομενικά ασθενή έναντι άλλων. Έτσι, θα υπάρξει υπερκορεσμός σε γνωστά επαγγέλματα όπως γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι και άλλα, και ελλείψεις στα υπόλοιπα επαγγέλματα. Αυτό θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα στην αγορά εργασίας της Ελλάδας, αυξάνοντας επιπλέον τις ανισότητες.

Μία ακόμα πραγματικότητα για ορισμένες σχολές που δέχτηκαν τον πρώτο εισακτέο φοιτητή με κάτω από 10.000 μόρια και προφανώς η βάση τους είναι μικρότερη του αριθμού αυτού, η προωθούμενη νομοθετική ρύθμιση δημιουργεί και υπαρξιακά ζητήματα. Πιο συγκεκριμένα, δεν θα έχουν καθόλου εισακτέους από την επόμενη χρονιά ή θα λειτουργούν με πληρότητα γύρω στο 1/4 των θέσεων τους. Αυτά τα τμήματα και αυτά τα Ιδρύματα θα έχουν σοβαρά ζητήματα επιβίωσης, καθώς θα οδηγηθούν αναπόδραστα σε κλείσιμο. Μία τέτοια εξέλιξη δεν θα πρέπει να βασίζεται σε κανόνες μίας «αγοράς» που διαμορφώνουν οι κανόνες της εισαγωγής στα Πανεπιστήμια. Αντίθετα, θα πρέπει να βασίζεται στο θεσμό της αξιολόγησης και στον στρατηγικό σχεδιασμό της Πολιτείας για στήριξη ενός φάσματος επαγγελματικών αντικειμένων, ώστε μετέπειτα να διοχετευθούν οι απόφοιτοι τους στην αγορά, προς όφελος της κοινωνίας. Τέτοιες νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης δημιουργούν τόσο κρίσιμα ερωτήματα για το μέλλον των Πανεπιστημίων στη χώρα μας τα επόμενα χρόνια όσο και για τη διαμόρφωση του χάρτη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ασφάλεια ιδρυμάτων και πανεπιστημιακή αστυνομία

 

Μια εκ των πολλών αναγκών των ιδρυμάτων σήμερα είναι η ενίσχυση της φύλαξη τους και η αντιμετώπιση των – μεμονωμένων μεν, υπαρκτών δε – περιστατικών ανομίας και βίας. Παραδείγματα τέτοιων περιστατικών με θύματα τόσο τους φοιτητές όσο και τις ίδιες τις σχολές είναι γνωστά σε όλους μας. Η υπ. Παιδείας προτείνει ένα νομοσχέδιο με το οποίο δημιουργεί χίλιες νέες θέσεις στην ΕΛ.ΑΣ. δημιουργώντας την Ο.Π.Π.Ι., μια νέα ομάδα αστυνομικών που θα λειτουργούν κατασταλτικά εντός των ιδρυμάτων, λογοδοτώντας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

·       Παίρνοντας τον έλεγχο της ασφάλειας από τα ίδια τα ιδρύματα η κυβέρνηση θίγει ευθέως το αυτοδιοίκητο των Ιδρυμάτων, δημιουργώντας σοβαρούς προβληματισμούς για τις εξωγενείς σκοπιμότητες που ενδέχεται να επηρεάσουν τα ιδρύματα και την καθημερινότητα τους.

 

·        Η αντίφαση της συνεχούς υποχρηματοδότησης με το γεγονός ότι θα ξοδευτούν 30 εκατ. ευρώ για τη δημιουργία της Ο.Π.Π.Ι. προσθέτει επιπλέον προβληματισμούς για τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Πιο συγκεκριμένα, η τεράστια έλλειψη χρηματοδότησης στα ιδρύματα έχει αποδυναμώσει την ήδη μειωμένη φύλαξη των ιδρυμάτων, η οποία το 2013, με εντολή του ίδιου του τότε υπουργού Κ. Μητσοτάκη, αποδυναμώθηκε αισθητά, καθώς απέλυε μεγάλο τμήμα του προσωπικού φύλαξης από όλες τις σχολές.

Έτσι, με τις δυσκολίες που επέβαλε στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ο πλέον πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, οδήγησε σε μια εκτόνωση των εγκληματικών δράσεων εντός των σχολών, και δημιούργησε ένα αφήγημα-προπαγάνδα, ότι οι «αιώνιοι» και «απείθαρχοι» φοιτητές ευθύνονται για την σημερινή κατάσταση των σχολών. Η ίδρυση της αστυνομίας δε θα έρθει να δώσει τη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σχολές, αλλά θα λειτουργήσει σαν κόκκινο πανί επηρεάζοντας τις ισορροπίες των σχολών μας. Ειδικά, τα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας και αλόγιστης βίας από τους αστυνόμους οδηγούν τον κάθε σκεπτόμενο φοιτητή να αναρωτηθεί αν ο ρόλος τους θα είναι όντως η ενίσχυση της ακαδημαϊκής ελευθερίας ή αν εν τέλει το νέο σώμα ασφαλείας έρχεται να λειτουργήσει αυταρχικά και να επιδείξει την εξουσία του εις βάρος της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο θέμα της ασφάλειας των ιδρυμάτων, προτείνοντας αποδοτικές λύσεις που αρμόζουν σε έναν σύγχρονο εκπαιδευτικό χώρο. Προϋπόθεση σε όσα προτείνουμε προφανώς είναι η άμεση αύξηση της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων. Εφιστούμε την προσοχή στην ουσιαστική ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων μέτρων ασφαλείας και επιδιώκουμε τους ζωντανούς ακαδημαϊκούς χώρους καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας, που καλείται να έχει ένα φιλικό πανεπιστήμιο.

·       Συγκεκριμένα, επισημαίνουμε την ανάγκη παράτασης ωραρίου των δραστηριοτήτων που παρέχονται από το Ίδρυμα, όπως είναι οι αθλητικές εγκαταστάσεις και η Βιβλιοθήκη, την αύξηση του φωτισμού προς μετατροπή σε περισσότερο φιλόξενους χώρους,  και την σημασία παραχώρησης και υποστήριξης της λειτουργίας και της συντήρησης των χώρων σε πολιτιστικές, ερευνητικές και επιστημονικές ομάδες που δραστηριοποιούνται εντός του Ιδρύματος.

·        Πάνω από όλα όμως, η εξομάλυνση της πανεπιστημιακής καθημερινότητας επιτάσσει την ενίσχυση της φύλαξης και την λειτουργία αυτής υπό βέλτιστους όρους.

Ιδιαίτερα αξιοπερίεργο μας φαντάζει το γεγονός ότι εκτός από την Ο.Π.Π.Ι., το νέο νομοσχέδιο ιδρύει και τη Μονάδα Ασφάλειας και Προστασίας, η οποία θα απαρτίζεται από προσωπικό ασφάλειας με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, η οποία θα βαρύνει τον προϋπολογισμό του Ε.Λ.Κ.Ε. των ιδρυμάτων, με αρμοδιότητες αμφιβόλου περιεχομένου, καθώς όλη η εκτελεστική εξουσία, σύμφωνα με το νέο πειθαρχικό δίκαιο αποδίδεται στην Ο.Π.Π.Ι.. Η διάταξη αυτή εγείρει ερωτηματικά σχετικά με την χρησιμότητα της ύπαρξης, όχι μόνο μίας, αλλά δύο πολυέξοδων διαφορετικών ομάδων προστασίας των ιδρυμάτων.

Επίσης, αναφορικά με το νέο πειθαρχικό δίκαιο που θεσπίζεται, φέρουμε μια σειρά από διαφωνίες. Προφανώς, εάν ένας φοιτητής επιδείξει παραβατική συμπεριφορά πρέπει να βρεθεί προ των ευθυνών του, αλλά το νομοσχέδιο αυτό λειτουργεί σε διαφορετική βάση. Ότι οι φοιτητές λειτουργούν de facto παραβατικά, και στήνει το νέο πειθαρχικό δίκαιο στη λογική ενός στρατοδικείου. Δίνει σε καθηγητές ανακριτικά και δικαστικά καθήκοντα και επιβάλει την εκλογή φοιτητών με ρόλους που θυμίζουν σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Με το συγκεντρωτικό χαρακτήρα του νέου πειθαρχικού δικαίου, αγνοούνται οι δημοκρατικότερες διαδικασίες των ιδρυμάτων, δηλαδή οι γενικές συνελεύσεις φοιτητών, σχολών, καθηγητών, αλλά και η ίδια η Σύγκλητος, καθώς για τις ποινές των φοιτητών θα αποφασίζουν τέσσερα άτομα. Όλα αυτά έρχονται να δημιουργήσουν ένα καθεστώς φόβου, τιμωρίας και ανελευθερίας έκφρασης, κάτι το οποίο δεν αρμόζει σε ένα δημοκρατικό Πανεπιστήμιο το οποίο νουθετεί και προάγει αρχές και την κοινωνική εξέλιξη.

 

 

Ως ΠΑΣΠ ΕΜΠ, με γνώμονα την προάσπιση της εύρυθμης ακαδημαϊκής λειτουργίας και των φοιτητικών συμφερόντων, στεκόμαστε απέναντι στις ρυθμίσεις που επιβάλλει το υπ. Παιδείας, σε συνεργασία με το υπ. Προστασίας του Πολίτη, μία πρωτοφανή, αλλά συνάμα προβληματική συνέργεια για εκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει τα νομοσχέδια που θίγουν ανεπανόρθωτα το πανεπιστημιακό αυτοδιοίκητο και ακρωτηριάζουν την φοιτητική κοινότητα. Αντίθετα, χρειάζεται να επιδείξει τον απαραίτητο σεβασμό τόσο απέναντι στο εν δυνάμει επιστημονικό δυναμικό της χώρας, όσο και στο σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας, που πρόκειται να περιέλθει σε ένα ντόμινο εντάσεων και συνεχούς αναβρασμού.

    

ΠΑΣΠ ΕΜΠ

Εγγραφές και Προγράμματα Εαρινού Εξαμήνου

Η γραμματεία της σχολής Χημικών Μηχανικών ανακοίνωσε ότι οι εγγραφές για τα μαθήματα των εαρινών εξαμήνων του ακαδημαϊκού έτους 2019-2020 ξεκίνησαν και θα ολοκληρωθούν την Τρίτη 3 Μαρτίου 2020. Για λεπτομέρειες σχετικά με τις μεταβατικές ρυθμίσεις για το νέο πρόγραμμα σπουδών, τον πίνακα αντιστοιχήσεων μαθημάτων και τον οδηγό σπουδών ειδικά για τις εμβαθύνσεις κάντε κλικ εδώ.

Η εγγραφή γίνεται για όλους τους φοιτητές ηλεκτρονικά στον παρακάτω σύνδεσμο.

Επίσης παρακάτω επισυνάπτονται τα διδακτικά προγράμματα των εαρινών εξαμήνων τα οποία ανακοινώθηκαν:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΠΑΣΠ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΤΥΧΙΩΝ ΤΩΝ ΚΟΛΛΕΓΙΩΝ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Π.Α.Σ.Π.

Θέμα : Ψήφιση άρθρου 50.

Την Πέμπτη, 23/1/2020, πέρασε από τη Βουλή, με τις ψήφους τις κυβερνητικής πλειοψηφίας, το σχέδιο νόμου «Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘ.Α.Α.Ε.), Ειδικοί Λογαριασμοί Κονδυλίων Έρευνας Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, Ερευνητικών και Τεχνολογικών Φορέων και άλλες διατάξεις». Σύμφωνα με το άρθρο 50,  τα πτυχία που χορηγούνται από Κολλέγια γίνονται δεκτά από το ΑΣΕΠ για τον διορισμό των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στα δημόσια σχολεία.

Η απόφαση αυτή της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα αριστείας και αξιοκρατίας που ευαγγελίζεται η σημερινή Κυβέρνηση, καθώς με αυτή τη διάταξη υπονομεύεται επί της ουσίας το άρθρο 16 του Συντάγματος και οδηγούμαστε στην κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, στην εμπορευματοποίηση της παιδείας και στην υποβάθμιση των γνωστικών και επιστημονικών προσόντων με την αναγνώριση τίτλων σπουδών, αμφιβόλου ποιότητας.

Η ΝΔ έγινε κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2019 με βασικό πρόταγμα την επιστροφή στην κανονικότητα και στην ανάπτυξη. Εξ’ όσων φαίνεται ιδιαίτερα στο χώρο της εκπαίδευσης κάθε άλλο παρά κανονικότητα έχουμε. Αστυνομική βία και αυθαιρεσία σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, περαιτέρω υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων, κλείσιμο σχολών και ιδρυμάτων, προβλήματα στις μετεγγραφές φοιτητών, προσπάθεια σύνδεσης της αξιολόγησης με την χρηματοδότηση δημιουργώντας έτσι πανεπιστήμια δύο ταχυτήτων,  επικείμενες διαγραφές φοιτητών, και φυσικά η αναγνώριση και ισοτίμηση των πτυχίων των κολλεγίων με αυτά των δημόσιων πανεπιστημίων που σε συνδυασμό με την επαναφορά, εκ του πονηρού, της βάσης του δέκα (10), ώστε να οδηγούνται νέοι στην ιδιωτική εκπαίδευση, υποβαθμίζουν ακόμα περαιτέρω τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια.

Η κυβέρνηση της ΝΔ πραγματοποιώντας τις άκρως νεοφιλελεύθερες και αντιδραστικές της φαντασιώσεις, αντιμετωπίζει το ευαίσθητο και πολύτιμο αγαθό της Παιδείας, νομοθετώντας με βάση τους κανόνες της αγοράς και προς όφελος των κερδοσκόπων.

Τι ίσχυε μέχρι σήμερα: Τα πτυχία που χορηγούνται από εκπαιδευτικά ιδρύματα της αλλοδαπής γίνονται δεκτά αποκλειστικά, εφόσον έχουν αναγνώριση ακαδημαϊκής ισοτιμίας και αντιστοιχίας από τον Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης (Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π.), σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις.

Τι ισχύει με την νέα διάταξη: Τα πτυχία που χορηγούνται από ΑΕΙ της αλλοδαπής γίνονται δεκτά από το ΑΣΕΠ για τον διορισμό των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στα δημόσια σχολεία εφόσον έχουν αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων. Βάσει του ΠΔ 38/2010 ή απόφαση αναγνώρισης επαγγελματικής ισοδυναμίας τίτλου σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με συναφή τίτλο σπουδών για κλάδο εκπαιδευτικού.

Αξίζει να σημειωθεί πως και το 2014 επί υπουργείας Αρβανιτόπουλου είχε επιχειρηθεί η ένταξη των πτυχίων των κολλεγίων στο Πλαίσιο Προσόντων. Ο Υπουργός βρήκε όμως απένταντι του πέρα από τη συντριπτική πλειοψηφία της φοιτητικής και εκπαιδευτικής κοινότητας και την Ε.Ε., καθώς η Κομισιόν μπλόκαρε τις διαδικασίες αντιστοίχισης ,ύστερα από σοβαρές καταγγελίες για πολυάριθμες περιπτώσεις παράνομων τίτλων σπουδών κολλεγίων. Επίσης αξίζει να αναφερθεί, για όσους προσπαθούν να προτάξουν σαν βασικό επιχείρημα ότι η χώρα μας παρανομεί πάνω σε αυτό το πλαίσιο καθώς υπάρχει η Κοινοτική Οδηγία 2005/36 για την αναγνώριση τίτλων σπουδών από πανεπιστήμια άλλης χώρας-μέλους της Ε.Ε., πως η Ε.Ε. το 2016 είχε αποδεχτεί την αντιστοίχιση του Εθνικού (NQF) με το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων (EQF) χωρίς να περιλαμβάνονται τα πτυχία των Κολλεγίων στα 8 επίπεδα του ελληνικού πλαισίου προσόντων. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως πίσω από την ψήφιση του άρθρου 50 δεν υπάρχει καμία Ευρωπαϊκή επιβολή αλλά η συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των επιχειρηματιών – ιδιοκτητών κολλεγίων θέτοντας σε κίνδυνο το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα και μετατρέποντας το δικαίωμα στη γνώση για όλους σε προνόμιο για λίγους, καλλιεργώντας έτσι , σταδιακά ,την συνείδηση , πως η εκπαίδευση δεν είναι «καρπός» κόπων αλλά προϊόν που εξαγοράζεται μόνο από τους έχοντες! Άλλωστε η Υπουργός Παιδείας, κ. Κεραμέως , έχει δείξει ξεκάθαρα τις προθέσεις της που σκοπός της  είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση της παιδείας σε βάθος χρόνου. Κόπτεται και αγωνιά για τη διασφάλιση της ακαδημαϊκής αναγνώρισης και ισοτίμησης των κολλεγίων, ενώ παράλληλα σε πρόσφατη τηλεοπτική της συνέντευξη, δήλωσε πως δεν γνωρίζει καν το ακριβές ποσό κονδυλίων που δαπανώνται για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όλα λοιπόν είναι θέμα συνειδητών επιλογών !

Μόνο λοιπόν μέσα από την ενίσχυση και τη αναβάθμιση των ελληνικών πανεπιστημίων, τον εκσυγχρονισμό των δομών και των προγραμμάτων σπουδών και την διασφάλιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της τρίτοβάθμιας εκπαίδευσης θα ενισχυθεί το επιστημονικό, ερευνητικό και επαγγελματικό επίπεδο των νέων επιστημόνων. Παράλληλα χρειάζεται και ο ενεργός ρόλος και η ουσιαστική παρέμβαση των επαγγελματικών και επιστημονικών φορέων και επιμελητηρίων για την αναγνώριση επαγγελματικής επάρκειας (και όχι αναγνώρισης ακαδημαϊκών προσόντων) για τους απόφοιτους των Κολλεγίων, καθώς κανένας δεν μπορεί να θεωρείται πολίτης δεύτερης κατηγορίας, αρκεί να εφαρμόζεται ένα αξιοκρατικό και διαφανές πλαίσιο αξιολόγησης και ελέγχου.

Η ΠΑΣΠ πιστή στις αρχές και τις αξίες της και πάντα δρώντας με γνώμονα το συμφέρον του φοιτητή προτείνει και διεκδικεί:

1.       Άμεση απόσυρση του άρθρου 50 του νόμου.

2.       Καμία εφαρμογή στην πράξη του άρθρου 50 για διορισμούς στο δημόσιο εκπαιδευτικών , στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση , με τίτλο σπουδών από κολλέγιο ώστε να μη δημιουργηθεί δεδικασμένο και για άλλους επιστημονικούς κλάδους και επαγγέλματα.

3.       Άμεση ενίσχυση των δημόσιων πανεπιστημίων με αύξηση της χρηματοδότηση για έρευνα και ανάπτυξη, αντιμετώπιση βασικών ελλείψεων σε υλικοτεχνικές υποδομές και υπηρεσίες που αντιμετωπίζουν πολλά ιδρύματα και ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας.

4.       Διαβούλευση με τις Πρυτανικές αρχές και τις διοικήσεις των Πανεπιστημίων, με σκοπό να πάρουν ξεκάθαρη θέση και να αυξηθούν οι ομάδες πίεσης προς την κυβέρνηση για απόσυρση της συγκεκριμένης διάταξης.